The Lake Isle of Innisfree
I will arise and go now, and go to Innisfree,
And a small cabin build there, of clay and wattles made:
Nine bean rows will I have there, a hive for the honeybee,
And live alone in the bee-loud glade.
And I shall have some peace there, for peace comes dropping slow,
Dropping from the veils of the morning to where the cricket sings;
There midnight's all a-glimmer, and noon a purple glow,
And evening full of the linnet's wings.
I will arise and go now, for always night and day
I hear lake water lapping with low sounds by the shore;
While I stand on the roadway, or on the pavements grey,
I hear it in the deep heart's core.
Het meereiland Innisfree
Ik wil nu opstaan en gaan, en gaan naar Innisfree
En naar die kleine hut van leem en twijgen daar;
Met negen rijen bonen, een korf voor de honingbij
Wil ik daar wonen in het gonzende laar.
En ik zal daar rust vinden, een rust die langzaam vloeit
Uit ochtendsluiers tot daar waar de krekel zingt.
Waar middernacht glanst en de purpren middag gloeit
En ’s avonds vinkgefladder klinkt.
Ik wil nu opstaan en gaan, want altijd dag en nacht
Hoor ik gedempt het water klotsen van het meer;
Als ik sta op de weg of in de grauwe straten wacht
Hoor ik het in mijn hartklop weer.
The Lake Isle of Innisfree
I will arise and go now, and go to Innisfree,
And a small cabin build there, of clay and wattles made:
Nine bean rows will I have there, a hive for the honeybee,
And live alone in the bee-loud glade.
And I shall have some peace there, for peace comes dropping slow,
Dropping from the veils of the morning to where the cricket sings;
There midnight's all a-glimmer, and noon a purple glow,
And evening full of the linnet's wings.
I will arise and go now, for always night and day
I hear lake water lapping with low sounds by the shore;
While I stand on the roadway, or on the pavements grey,
I hear it in the deep heart's core.
Het meereiland Innisfree
Ik wil nu opstaan en gaan, en gaan naar Innisfree
En naar die kleine hut van leem en twijgen daar;
Met negen rijen bonen, een korf voor de honingbij
Wil ik daar wonen in het gonzende laar.
En ik zal daar rust vinden, een rust die langzaam vloeit
Uit ochtendsluiers tot daar waar de krekel zingt.
Waar middernacht glanst en de purpren middag gloeit
En ’s avonds vinkgefladder klinkt.
Ik wil nu opstaan en gaan, want altijd dag en nacht
Hoor ik gedempt het water klotsen van het meer;
Als ik sta op de weg of in de grauwe straten wacht
Hoor ik het in mijn hartklop weer.